قانون استقلال مذهبی که هدف آن ممانعت از ایجاد ارتباط میان ادیان مختلف می باشد، در ایالت  اوترا پرادش  تصویب و اعمال شده است، آزادی و قدرت انتخاب زنان را سلب نموده و آنان را به سلطه و نظارت وابسته به والدین و جامعه، گره می زند.

تلاش برای سلب اختیار و آزادی عمل از زنان ، در واقع تلاش برای به بار آوردن جمعیت زنان مطیع و گوش به فرمان است که خلاف مقررات اجتماعی و خانوادگی عمل نمی کنند.

" جهاد عشقی" مفهومی عمیق در تئوری های توطئه آمیز مذهبی است با این مضمون که مردان مسلمان با اغوا و فریب دختران ساده و معصوم هندو و ازدواج با آنها، در تلاش برای برپایی جنگی علیه جمعیت هندو می باشند. این ادعا زمانی به اوج می رسد که می گویند دختران هندو به اجبار به دین اسلام می پیوندند و در نتیجه این امر جمعیت هندو کاهش یافته و به جمعیت مسلمان افزوده می شود. این در حالی است که  مسلمانان  تنها ۱۴ درصد از جمعیت هند را تشکیل می دهند. این عقیده تصاحب خصمانه، زمانی مضحک می نماید که در مقصود و نیت از هدف قرار دادن قشری اقلیت ـ که  پیش از این نیز مورد هجمه خشونت شورشیان خودمختار و متعصب بوده است ـ  خطری احساس نشود. دولت ایالت اوترا پرادش با سو استفاده  از قدرت و امکانات و مداخله در این امر، شرایط را از بد به بدتر تبدیل می کند.

من به عنوان زنی که با مردی هندو ازدواج کرده است اعتراضات بیشماری به این عقیده دارم. در گام نخست مخالف کامل ادعا و اتهام اجرای دسیسه از سوی مردان مسلمان در ازای بهره گیری از ابتدایی ترین حق خود که حق انتخاب همسر و شریک زندگی می باشد، هستم. همان حقی که من و همسرم علیرغم داشتن عقاید مذهبی و پیشینه ی متفاوت، از آن بهره جستیم .همبستگی و ائتلاف  ادیان در امر ازدواج، می تواند در میان افرادی با ادیان مختلف صورت گیرد. با این حال " جهاد عشقی"  تنها به ازدواج مرد مسلمان و زن هندو اطلاق می شود موضوعی که دست افکار فرقه ای پشت پرده ی این قانون را می‌نمایاند. هیچ مسئله ای در همبستگی میان  اقلیت های سیک، جین، مسیحی با هندوها ـ که متداول نیز می باشد ـ وجود ندارد حتی گاهی این همبستگی به مذاکره و آمد و شد اجتماعی نیز می انجامد. جالب است که هیچ مرجعیت دولتی نیز تا کنون با ازدواج  مرد هندو و زن مسلمان به مخالفت نپرداخته است. آیا این بدان معناست که ازدواج هایی همچون ازدواج من، غیر واقعی می باشند؟ سوال اصلی این است که چرا فقط مردان مسلمان مورد این همه هجمه قرار می گیرند؟ به طرز نگران کننده ای، قانون استقلال مذهب در ایالت اترا پرادش هند،  این اختیار را به هر کدام از بستگان یک زن هندو می دهد تا ازدواج وی را به چالش بکشند. در این مورد، شخص متهم ناگزیر به اثبات  این ادعا که ازدواج بدون استفاده از جبر بوده می شود بدون اینکه احترام و ارزشی برای  شهادت زن  ـ مبنی بر رضایت بر توافق وی  در ازدواج ـ کمترین توجهی شود. بیگناهی تا زمان اثبات ادعا نمونه ی بارز  تخطی از حق میباشد. نمودی که در اساس نگران به کارگیری حق انتخاب همسر در میان زنان هندو می باشد. این تشویش ونگرانی در جامعه ی مردسالاری ـ که زن در آن نقشی کمرنگی داشته و با ازدواج از سلطه والدین خارج شده و با کمترین حق اظهار عقیده  تحت سلطه ی همسر در می آید ـ به شدت به چشم می خورد. همانطور که می دانیم در مورد پرونده هدیه (دختری هندو که با یک مرد مسلمان ازدواج کرد) کمترین توجه و احترام به اظهارات و ادعای وی ـ مبنی بر رضایت کامل وی در  تغییر دین از هندو به اسلام و ازدواج با مرد مسلمان ـ می گردد. پدر هدیه بعد از ناپدید شدن دخترش به پلیس و دادگاه مراجعه می کند و در ابتدا دادگاه، دختر را که با یک مرد مسلمان ازدواج کرده بود  دوباره تحت سرپرستی پدر در می آورد،  اما پس از مجادلات فراوان و زمان زیادی وی با متقاعد کردن دادگاه به اختیار خویش در انتخاب دین و همسر باز می گردد. اینکه مسئولیت اثبات عدم صحت آنچه که شاکی مدعی است بر دوش متهم باشد، نشانگر این است که  رضایت و وکالت زنان بی ارزش بوده و به همین دلیل نادیده گرفته می شوند.

ملی گرایان و هندوهای افراطی  از این امر به عنوان دسیسه سیستماتیک مسلمانان برای بهم ریختن جامعه هندو نام می برند. با این حال واقعیت در این است که دستیابی به جمعیت حداکثر هند، هیچگاه خواست مسلمانان نبوده و نیست. اگر غیر از این بود مسلمانان بعد از تجزیه هند هرگز در جامعه ای که اکثریت با هندوها بود، نمی ماندند تا خود اقلیت محسوب شوند. تشکیلات ملی گرای هندو ها که به نام هندوتوا (Hindutva ) نیز به این حقیقت واقف است. در اصل آنها نگران پیشی گرفتن شمار مسلمانان از هندوها نیستند بلکه آنچه که آنها را به تشویش می اندازد ترس از رهایی زنان از قید و بند های مردسالاری و اعاده ی دوباره ی کنترل بر امور جنسیتی خویش می باشد. با این همه، سال گذشته هزاران زن در مخالفت با اصلاح قانون بحث برانگیز شهروندی به پا خاسته و فعالیت نمودند. واقعه ای هولناک برای کسانی که به دنبال چیره شدن و کنترل  بر زنان می باشند. گرچه مسلمانان از این قانون فرقه ای بی شرمانه ناراحت هستند اما در اساس زنان هندو قربانیان اصلی این قانون می باشند. این قانون می بایست خشمی عمیق از بی اعتنایی و توهین و بیداد را میان زنان جوان و آزادی طلب برانگیزد چرا که حق اساسی زنان در انتخاب همسر را زیر پا می گذارد. این قانون،  آزادی اراده ، اختیار و آزادی های مدنی زنان هندو را مردود می داند و جامعه را به جامعه ای که در آن با زنان بالغ همچو کودکان فاقد قدرت اراده و انتخاب رفتار می کنند، مبدل می سازد. از نظر تاریخی، ازدواج وسیله ای برای کنترل احساسات جنسیتی، حفظ دودمان و اصل و نسب و مانعی برسر راه  خودمختاری و آزادی  اراده زنان بوده است. این تبلیغات فرقه ای نه تنها محافظ حقوق زنان نیست بلکه پویایی و تعاملات اجتماعی و آزادی انتخاب زنان را محدود می نماید. امروزه زنان جوان هندی، با هر مذهب و اعتقادی، بیش از هر زمان دیگری خواستار آزادی در عرصه های مختلف از جمله تحصیل، کار، انتخاب همسر و شیوه ی زندگی با شرایط خاص خود  هستند. اینها حقوق مشخصی هستند که نباید محدود شده و مورد بازخواست واقع شوند. حق انتخاب و آزادی عمل مختص خود شخص است و والدین ، بستگان و دستگاههای دولتی نمی بایست آن را محدود نمایند. تلاش برای سلب اختیار و آزادی عمل از زنان در واقع تلاش برای به بار آوردن جمعیت زنان مطیع و گوش به فرمان است زنانی که خلاف مقررات اجتماعی و خانوادگی عمل نمی کنند.

 از نظربنده به عنوان کسی که ازدواج خارج از دین خود داشته است این قانون مشکل عمیق دارد. زمانی که من در سال ۲۰۰۹ میلادی، تحت عنوان ازدواج خاص ازدواج کردم حتی " ازدواج عشقی معنا و ارزشی نداشت. در خانه ی ما ، من  Pooja ( نیایش برای خدایان هندو) را به جا می آورم و همسرم نیز در ماه محرم در هنگام نماز کلاه بر سر می گذارد. ما برای صبحانه پاچه گوسفند و برا ی نهار غذاهای تهیه شده از گوشت و برای شام غذاهای گیاهی می خوریم. عید را با غذایی به نام  بریانی  و Holi  (  یکی از جشن های هندوها) را با روتی های رنگارنگ( نان محلی در هند) جشن می گیریم. مراسم هایمان دو برابر و در نتیجه، شادی و لذتمان هم دوچندان می شود. چیست که ما را از این لذت باز دارد؟  زندگی  ما تمثیل  هندی است که من در آن بزرگ شده ام. آنچه که در نتیجه ی خون و خونریزی زاده شد و با  آن کنار آمد تا به اتحاد، همبستگی در عین حال گوناگونی دست یافت.

    نویسنده: خانم Insiyah Vahanbaty می باشد. وی همچنین موسس پادکست Goondaraj  مشغول به فعالیت هستند، که هدف اصلی این موسسه عدالت اجتماعی برای زنان می باشد.

توضیح: جهاد عشق قانونی است که در ایالت اوترا پرداش با هدف جلوگیری از ازدواج مردان مسلمان با زنان هندو تصویب شده است اما در واقع هندوهای افراطی درصدد ایزوله سازی مسلمانان و راندن آنها به حاشیه هستند تا در صحنه های اجتماعی به صورت فعال نتوانند حاضر شوند.